Kραυγή αγωνίας από τους εκπροσώπους του κλάδου της εστίασης που παραμένει σε αναστολή από τις αρχές Νοεμβρίου και είναι ακόμη άγνωστο πότε θα ανεβάσει ρολά. Ήδη τα πρώτα οριστικά λουκέτα άρχισαν να μπαίνουν σε εστιατόρια και καφέ μπαρ στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αλλά και μεγάλους τουριστικούς προορισμούς, αφού το κόστος των ενοικίων είναι δυσβάστακτο και οι κρατικές ενισχύσεις δεν επαρκούν, δημιουργώντας δυσανάλογα χρέη στους ιδιοκτήτες. Το αποτέλεσμα είναι ότι με κάθε μαγαζί που κλείνει μένουν άνεργοι δεκάδες εργαζόμενοι, οι οποίοι είναι αμφίβολο πότε και με ποιες συνθήκες θα ξαναβρούν δουλειά.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές η συζήτηση για το άνοιγμα της εστίασης θα ξεκινήσει στις 15 Φεβρουαρίου, καθώς στο τέλος εκείνης της εβδομάδας η επιτροπή Εμπειρογνωμόνων θα μελετήσει ενδελεχώς τα επιδημιολογικά δεδομένα- όπως θα έχουν διαμορφωθεί μετά το καθολικό άνοιγμα των σχολείων και του λιανεμπορίου – εξετάζοντας το ενδεχόμενο θετικής εισήγησης για άνοιγμα του κλάδου αρχικά για τους εξωτερικούς χώρους στο τέλος Φεβρουαρίου και πιθανώς προς τα μέσα Μαρτίου. Ήδη οι εκπρόσωποι της εστίασης πραγματοποίησαν τηλεδιάσκεψη με τα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης και έθεσαν τις δικές τους προϋποθέσεις για το επικείμενο άνοιγμα, δεδομένου ότι ο κλάδος έχει μαραζώσει και απαιτούνται χρηματοδοτικά εργαλεία για να μπορέσει να συντηρηθεί και να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Ο υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης μετά την τηλεδιάσκεψη με τους εκπροσώπους του κλάδου δήλωσε: «Δεν βιάζονται να ανοίξουν. Δεν θέλουν να ανοίξουν με λίγα τετραγωνικά, γιατί αυτό θα καταστήσει την λειτουργία τους ζημιογόνα. Θέλουν, όταν ανοίξουν, να είναι βέβαιοι ότι θα ανοίξουν και δεν θα ξανά κλείσουν. Η επίσημη άποψη από τους κλάδο αυτή ήταν».

Ζητούν πρόσθετες πρωτοβουλίες για στήριξη του κλάδου

Δείτε ολόκληρο το άρθρο: – ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Ένα 14χρονο αγόρι, συνελήφθη το Σάββατο (23-01-2021) το απόγευμα στη Χαλκίδα, από αστυνομικούς της Β’ Ο.Π.Κ.Ε. του Τμήματος Ασφαλείας Χαλκίδας…

Δείτε ολόκληρο το άρθρο: – ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Μπορεί ένα ερημοποιημένο κομμάτι γης να μετατραπεί σε ένα μικρό παράδεισο; Μπορεί κάτι τέτοιο να λειτουργήσει συμβολικά έτσι ώστε να ξαναλειτουργήσει μια «ερημοποιημένη» μικρή κοινωνία; Και τέλος όλα αυτά μαζί, μπορούν να μας διδάξουν πως ό,τι κατάστρεψε ο άνθρωπος μπορεί αν ο άνθρωπος το θελήσει να ξαναφτιαχτεί;

Στα ερωτήματα έρχεται να απαντήσει ο Αντώνης Τριπιντίρης. Που σε λίγα χρόνια και ξεπερνώντας πολλές δυσκολίες, μεταμόρφωσε ερημοποιημένη γη στο Σίγρι σε έναν ελαιώνα με 40.000 ελαιόδενδρα και όχι μόνο! Με έμπνευση, όραμα, πάθος και αγάπη για τον τόπο του που χρόνια είχε στερηθεί, δημιούργησε μια καινοτόμα και ταυτόχρονα αειφόρα παραγωγική μονάδα.

Παιδί Μικρασιατικών προσφύγων ο Αντώνης Τριπιντίρης, διαπίστωνε όταν το επισκέπτονταν, πως το χωριό του το Σίγρι στο δυτικότερο άκρο της Λέσβου χρόνο με το χρόνο άδειαζε. Οι κάτοικοι λιγόστευαν, οι μαθητές στο σχολειό λιγόστευαν, καμία προοπτική ανάπτυξης δεν υπήρχε. Η γη αποτέλεσμα ηφαιστειακών διεργασιών εκατομμύρια χρόνια πριν είχε εγκαταλειφτεί, η καλλιέργεια και επεξεργασία των βαλανιδιών είχε εγκαταλειφτεί, οι βαλανιδιές είχαν κοπεί για καυσόξυλα. Οι εκτάσεις γύρω από το Σίγρι ήταν βραχώδεις κι ούτε κουβέντα για προοπτική δουλειάς στους νέους ανθρώπους, όσοι ζούσαν στο χωριό.

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα. Σε 2.000 στρέμματα γης που κατείχε ο κ. Τριπιντίρης ή που την αγόρασε, κυριολεκτικά σκάβοντας την πετρωμένη λάβα γεννήθηκε ένα πολυποικιλιακό κτήμα με τις καλύτερες ντόπιες, ελληνικές και μεσογειακές ποικιλίες ελιάς. Πρωτεύουσα θέση στο κτήμα οι ντόπιες ποικιλίες της αδραμυτινής και της κολοβής ελιάς και στόχος η σωστή καλλιέργεια. «Έχουμε μπόλικο ήλιο, έχουμε και τη βροχή που πρώτα εμάς στο Σίγρι βρέχει» λέει στο ΑΠΕ ΜΠΕ ο κ. Τριπιντίρης. Και συνεχίζει: «Σήμερα στο κτήμα υπάρχουν 12 συνολικά ποικιλίες ελιάς, δένδρα ενός έως 12 ετών. Τις φυτέψαμε σκάβοντας στο βράχο, τις λιπάναμε με φυσικό τρόπο, κομπόστ από την ποσειδωνία που βγαίνει στην ακτή (σ.σ. τα φύκια της θάλασσας) οργανική κοπριά από πτηνοτροφία και βουστάσια του νησιού αλλά και το προϊόν του κλαδέματος, φύλλα και κλαδιά. Ταυτόχρονα μέσα στο ελαιόκτημα δημιουργήσαμε μια βιοποικιλότητα με συκιές, αμυγδαλιές, ροδιές ακόμα και πολλές φοινικιές. Έτσι φτιάχτηκε ένας ελαιώνας που φροντίζεται όλη τη διάρκεια της χρονιάς από άριστους επιστήμονες και στελέχη, όπως γεωπόνους, ειδικούς στη δακοπροστασία, κορυφαίους Έλληνες χημικούς για την ποιότητα και τα αρώματα του ελαιόλαδου, εκπαιδευμένους κλαδευτές, καταρτισμένο προσωπικό». Κάπως έτσι γεννιέται ένα μοναδικό προϊόν που ετοιμάζεται κάθε φορά προσαρμοσμένο στις επιθυμίες και τις γευστικές ανάγκες του κάθε πελάτη. Οι 12 ποικιλίες ελιάς; Βοηθάν σε αυτήν την κατεύθυνση.».

Σε αυτήν την κατεύθυνση όμως βοηθά και η διαδικασία της παραγωγής του λαδιού. Σε ένα μοναδικό αρχιτεκτονικά ελαιοτριβείο που θέλει να είναι ταυτόχρονα και κέντρο προβολής του πολιτισμού της ελιάς εφαρμόζεται η πλέον καινοτόμα τεχνολογία στην Ευρώπη. «Εφαρμόζεται γραμμική διαδικασία παραγωγής, διατηρούμε σε όλα τα μηχανήματα και στάδια παραγωγής ελεγχόμενη θερμοκρασία, ελαχιστοποιούμε τη χρήση νερού, προκειμένου να μην απομακρύνονται τα αντιοξειδωτικά του ελαιόλαδου, οι πολυφαινόλες, και άλλα ευαίσθητα συστατικά υψηλής διατροφικής σημασίας» λέει ο κ. Τριπιντίρης.

Δείτε ολόκληρο το άρθρο: – ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ